Een dichterlijke stem uit Iran.
Ik lag heel diep te slapen en dan hoor ik dat er een vogeltje zingt
Ik dacht dat het een droom was: maar dat was niet zo.
Ik deed mijn ogen open, oh oh daar komt de lente.
Met zijn verschillende bloemen, vogels die zingen en
Vlinders die dansen en op de bloemen gaan zitten.
Ik sta op en kijk door het raam naar buiten
Het is waar: de lente is overal net als in mijn droom.
Het lijkt wel dat een schilder met verf de hele wereld met mooie kleuren heeft beschilderd.
Overal op de grond groeit het grasveld en schitter als een briljant in de zon:
Dit is de lente: romantisch ………maar ik wacht nog steeds op jou.
Ik vergeet nooit dat warme lekkere zachte kusje dat je van mij hebt gehad,
Ik had nooit gedacht dat zo’n gevoel mij kon overkomen.
Je was verliefd op mij en je was heel aardig voor me,
We waren gek op elkaar; ik kan je niet vergeten.
Ik herinner me dat we samen hand in hand wandelden en lachten
En dat je heel mooi voor me gezongen hebt.
Ook de vogels in de lucht zongen mee en de vlinders dansten in de lucht.
We zingen en dansen samen en zijn allen vrolijk.
De zon schijnt lekker warm op ons en ik voel me heel gelukkig.
Het licht van de zon schittert als een briljante kroon op mijn haar.
De wind waait en waait, alle bladeren van de bloemen dwarrelen naar de hemel
En wij strooien ook met bladeren, dat was zo prachtig.
Nu voel ik me heel erg alleen zo zonder jou.
Waar ben je, waarom laat je me alleen staan?
Ondanks al het lekkere eten en drinken en dansen en zingen lijkt de wereld verdrietig zonder jou.
Waar ben je naar toe gegaan?
Waarom hou je er geen rekening mee met wat me is gebeurd?
Zonder jou schijnt de zon wel maar niet zo lekker warm en mooi als vroeger.
Come on, baby ….Come on, baby
Ik ben zonder jou, ik wacht op je.
Firouze uit Iran.
