De maandelijkse column van van Tami.
Ik zag ze voor het eerst op een natte herfstmiddag.
De lucht was winters grauw en kil, de markt al half verlaten, de kramen met neergelaten zeilen ter beschutting. In het schemerige licht leek het of de avond vroeg gevallen was. Toen ik door het gangpad tussen de kramen liep, zag ik aan het eind van het plein, de open wagen staan als een warm baken. Gele vlammetjes lekten aan de kippen die aan het spit draaiden. Het staal van de grillkeuken was blinkend schoon gepoetst, de kippen zagen er mals en smakelijk uit. De warmte straalde van de kraam af, en opzij naast de grill, stonden Chrissie en haar hulp in winterjassen.
Omdat er geen klanten te bekennen waren, vroeg ik of ze nog open was. Dit werd door de twee op hartelijke toon bevestigd. Dat was de eerste keer dat ik bij Chrissie’s Grill kocht.
Er volgden in de loop der jaren nog vaak weekends waarop ik mijn gezin trakteerde op gegrilde kip. Het was nu bij Chrissie bijna altijd druk, voor de goudbruine kippetjes met een extra schep jus in een zelf meegebracht potje. Bij deze bezoeken aan de vrijdagmarkt op het Wagnerplein, viel me Chrissie’s band met haar klanten op.
Aan de oma met kleinkinderen vroeg ze of het was meegevallen bij de tandarts, bij Poolse arbeiders informeerde ze naar de uitspraak van woorden in hun taal. Wijkboa’s en politieagenten werden snel geholpen, zodat ze weer verder konden met hun patrouille. Tegen schoolkinderen merkte ze meelevend op dat die wel hongerig moesten zijn na een hele dag op school. En de kleintjes mochten een prinsessenstempel op de hand.
Toen ik eens per ongeluk mijn kleingeld liet vallen, stapte ze behulpzaam de kraam uit met een lange bezem, om de munten vanonder de kraam voor me uit te vegen. En zo had ze voor iedereen wel iets aardigs.
In de drukte van de vele verbouwingen op en rond het Wagnerplein, verhuisden de kramen telkens en dan was het weer zoeken naar waar de bakker, de chemocar, de specerijenkraam en de kippengrill nu waren. Sommige kramen overleefden al die veranderingen niet en verdwenen. Maar Chrissie’s Grill bleef en breidde zelfs uit.
Nu is het Lockdown en er gelden Corona-regels. De drukte rond de marktkramen en Chrissie’s kar, wordt gereguleerd met linten en afplaktape. De klanten staan op gepaste afstand van elkaar te wachten, en de meesten gaan snel weg met hun boodschappen. Maar sommigen blijven langer. Ze missen hun praatje met Chrissie.
Tami
